ภาวะหัวกระดูกสะโพกขาดเลือดได้รับความสนใจมากขึ้นในปัจจุบันอันเนื่องมาจากเทคโนโลยีการรักษาได้เปลี่ยนบทบาทการรักษาและการดำเนินโรค ช่วยให้ผู้ป่วยที่ประสบภาวะดังกล่าวลดความทุกข์ทรมานได้มาก
สาเหตุของภาวะดังกล่าวที่ทำให้หัวกระดูกสะโพกขาดเลือดและนำไปสู่ภาวะข้อเสื่อม หรือหัวกระดูกตายมีหลายสาเหตุ สามารถจำแนกได้คร่าวๆ คือ สาเหตุอันเกี่ยวเนื่องจากอุบัติเหตุที่กระดูกสะโพก แล้วทำให้ข้อสะโพกหัก หรือเคลื่อนหลุด และอีกสาเหตุหนึ่งคือ การเกิดภาวะที่กระดูกตายอันเนื่องมาจากโรคประจำตัว หรือได้รับสารพิษบางประเภท เช่น แอลกอฮอล์ในปริมาณมาก รวมถึงการได้รับยาบางประเภท เช่น เสตียรอยด์
แต่ละสาเหตุล้วนทำให้เกิดการตายของหัวกระดูกได้เร็วช้าต่างกัน ซึ่งผู้ป่วยแต่ละรายย่อมมีการดำเนินโรคที่จำเพาะสำหรับแต่ละคน ผู้ป่วยบางรายหัวกระดูกตายเพียงบางส่วนและการดำเนินโรคเป็นไปอย่างช้าๆ ค่อยเป็นค่อยไป ทำให้สามารถใช้ชีวิตประจำวันได้ในระดับต่ำกว่าปกติที่เคยทำ แต่ในบางรายหัวกระดูกตายเร็วทำให้มีความทุกพลภาพ ในการทำกิจวัตรได้ลดลง รวมถึงหน้าที่การงานก็จำเป็นต้องเปลี่ยนไปในทางที่ลดลงด้วยเช่นกัน
การวินิจฉัยภาวะหัวกระดูกตายควรใช้ภาพรังสีในการร่วมวินิจฉัย หรือในบางครั้งอาจจำเป็นต้องใช้ภาพรังสีชนิดพิเศษ MRI (Magnetic Resonance Image) ในการร่วมวินิจฉัย และช่วยประเมินการดำเนินของโรค เพราะในช่วงที่หัวกระดูกเริ่มตายอาจไม่ปรากฏหลักฐานในการใช้ภาพรังสีชนิดธรรมดา
ด้วยความเข้าใจในโรคที่เป็น และได้รับการดูแลข้อสะโพกที่มีอาการขาดเลือดไปเลี้ยงอย่างถูกต้อง ผู้ป่วยที่มีภาวะนี้ สามรถที่จะใช้ชีวิตในสังคมได้อย่างปกติสุขตามอัตภาพ และสามารถปรับตัวได้หากจำเป็นต้องอาศัยการผ่าตัดรักษาด้วยการทดแทนข้อสะโพกที่เสียหาย ทั้งความเข้าใจในโรคยังสามารถลดความสูญเสียของข้อสะโพกข้างที่ยังไม่เกิดโรคได้อีกทางหนึ่งด้วย
ขอบคุณข้อมูลจาก : อ. นพ.ลิขิต รักษ์พลเมือง
แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านการบาดเจ็บด้านสะโพกและข้อเข่า (ข้อเทียม) คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล